Όταν είσαι καλλιτέχνης, η πρόθεση σου πρέπει να είναι να μπορείς να επικοινωνήσεις, να εκφραστείς με τον τρόπο σου μέσα από αυτό που κάνεις και να στείλεις το μήνυμά σου. Αν θα πάρεις ή όχι ανταπόκριση αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

λέει στην Εύη Κουκά ο Κώστας Μακεδόνας

Πριν λίγες μέρες συναντήσαμε τον Κώστα Μακεδόνα στο Ρυθμός Stage, όπου εμφανίζεται με τη Ζωή Παπαδοπούλου. Ειλικρινής, ντόμπρος άνθρωπος,επιπλέον ευγενέστατος και φιλικός  μας μίλησε για το ξεκίνημά του, τις συνεργασίες τους, την επερχόμενη δισκογραφική δουλειά του και τις συμμετοχές σε άλλους δίσκους καθώς και για τις δισκογραφικές και το τραγούδι σήμερα. Δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε και για τη δεύτερη δουλειά, την οποία κάνει εξίσου με πολλή αγάπη και μεράκι. Μεταξύ άλλων μας είπε στην ερώτηση που του έγινε για τα ριάλιτι: «Για να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ σκληρά και να έχεις σαφώς και τύχη. Όταν ανεβαίνεις ξαφνικά και απότομα και μετά πέφτεις, τότε μπορεί να χάσεις τον έλεγχο. Η επιτυχία πρέπει να διαχειρίζεται σωστά...».

Ξεκινήσατε να εμφανίζεστε σε μουσικές σκηνές στη Θεσσαλονίκη, όπου γεννηθήκατε και μεγαλώσατε. Εκεί γνωρίσατε τον Σταμάτη Κραουνάκη. Πόσο καθοριστική για την καριέρα σας ήταν αυτή η γνωριμία;

Κ.Μ. : Δεν ήταν γνωριμία. Έτυχε να έρθει στο μαγαζί, που τραγουδούσα, και να με ακούσει. Ενθουσιάστηκε και είπε στους ανθρώπους, που είχαν το μαγαζί, ότι εκμεταλλευτείτε τον φέτος αλλά του χρόνου θα τον χάσετε, γιατί θα τον πάρουμε στην Αθήνα. Έτσι κι έγινε την επόμενη χρονιά. Βρέθηκα εδώ δίπλα στην Βίκυ Μοσχολιού και στην Τάνια Τσανακλίδου και ξεκινήσαμε να γράφουμε τον πρώτο μου δίσκο. Ήταν ο δίσκος «Δεν έχω ιδέα» σε στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη και μουσική της Λίνας Νικολακοπούλου. Βέβαια αυτή η στιγμή ήταν καθοριστική. Ήταν αυτό το κλικ που γίνεται στη ζωή του καθενός και αλλάζουν τα πράγματα. Αρχίζεις να βλέπεις ότι τα όνειρα σου μπορούν τελικά να πραγματοποιηθούν.

Μέχρι σήμερα έχετε κάνει πολλές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες. Ξεχωρίζετε κάποια; Επιπλέον υπάρχει κάποιος που θα θέλατε να συνεργαστείτε και δεν έχει συμβεί ακόμα;

Κ.Μ. : Έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους από αυτούς που θαύμαζα, τόσο πριν μπω στη δουλειά όσο και αφού μπήκα. Μέχρι τώρα οι συνεργασίες ήταν πολύ καλές. Δεν υπήρξε κάποια, στην οποία δεν πέρασα καλά ή που δεν είχε την επιτυχία που έπρεπε, ώστε να είμαστε δυσαρεστημένοι. Θα ήταν ευχή μου να μπορούσαν να πραγματοποιηθούν ξανά αυτές οι συνεργασίες. Να κάνουμε ένα δεύτερο κύκλο, πιο ώριμο.

Έχετε συνεργαστεί και με ηθοποιούς, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γρηγόρης  Βαλτινός...

Κ.Μ. : Η Αλίκη Βουγιουκλάκη συμμετείχε στον πρώτο μου δίσκο, όπως η Βίκυ Μοσχολιού και η Αρλέτα. Με τον Γιάννη Μπέζο κάναμε μια παράσταση το 2000, αλλά παίξαμε μαζί και σε δύο-τρία από τα σήριαλ, που έχει κάνει. Συμμετείχα σαν guest. Με τον Γρηγόρη Βαλτινό ήμασταν φέτος στην παράσταση για τον Μίκη Θεοδωράκη, που έγινε με τεράστια επιτυχία στο Badminton και σε όλη την Ελλάδα. Είναι όμως και πολύ άλλοι. Ουσιαστικά ξεκίνησα κάνοντας μουσικές παραστάσεις. Οι παραστάσεις που κάναμε με  Άλκηστη Πρωτοψάλτη,  Σταμάτη Κραουνάκη, Λίνα Νικολακοπούλου,  Ανδρέα  Βουτσινά έχουν μείνει ιστορικές. Νομίζω ότι δεν έχουν γίνει καλύτερες δουλειές μετά από αυτές.

Υπάρχει κάποια στιγμή στην καριέρα σας, που να σας έχει μείνει έντονα;

Κ.Μ. : Όλες οι στιγμές είναι σημαντικές!

Εκτός από το τραγούδι σας κέρδισε και ο αέρας. Ήταν κάτι που θέλατε πάντα, το να γίνετε πιλότος;

Κ.Μ. : Ήταν παιδικό όνειρο, που δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω στην εφηβεία. Κατάφερα να το κάνω αργότερα. Στην αρχή ήταν σαν χόμπυ, απλά για να μου φύγει το μεράκι αλλά αν μπλέξεις με την αεροπορία, δεν ξεκολλάς εύκολα. Υπάρχει το γνωστό ανέκδοτο, που λέει ότι από την ηρωίνη μπορείς να απεξαρτοποιηθείς αλλά από την κηροζίνη ποτέ. Θέλησα λοιπόν να το δω πιο σοβαρά κι έτσι δούλεψα κι έγινα επαγγελματίας πιλότος. Πετάω τώρα εικοσιένα χρόνια και από αυτά τα δεκαπέντε επαγγελματικά.

Υπήρχε και μια πτήση, που δεν εξελίχθηκε καλά με αποτέλεσμα να έχετε μια ανώμαλη προσγείωση. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζετε να πιλοτάρετε…

Κ.Μ. : Πρώτον δεν ήμουν εγώ στα κοντρόλ και δεν έφερα ευθύνη για αυτό. Επιπλέον επειδή το κάνω με πολύ μεράκι και αγάπη και έχω δουλέψει πάρα πολύ σ’ αυτό, γιατί δεν είναι ότι παίρνεις ένα πτυχίο και πετάς, δεν είναι κάτι που το παρατάς εύκολα. Κάνεις μεγάλη επένδυση στη ζωή σου και στο χρόνο σου. Προκειμένου κάποιος να μπορεί  να πετάει, θυσιάζει κάποια πράγματα. Δε μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω ποτέ. Θυμάμαι στο νοσοκομείο ότι έβλεπα από το παράθυρο τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα και έλεγα γιατί δεν είμαι εκεί μέσα.

Γενικά στη ζωή σας πως αντιμετωπίζετε τις «πτώσεις» σας; Είστε άνθρωπος που σηκώνεται εύκολα και αμέσως;

Κ.Μ. : Δε με επηρεάζουν πάρα πολύ. Γενικά σε οτιδήποτε άσχημο προσπαθώ να βρω κάτι που θα το κάνει λιγότερο κακό και θα μου δώσει φως να προχωρήσω. Προσπαθώ να μην στέκομαι σε οτιδήποτε στραβό συμβαίνει. Είναι μια δική μου στάση ζωής.

Ας γυρίσουμε πάλι στη μουσική… Ετοιμάζετε ένα νέο δίσκο. Πείτε μας δύο λόγια γι αυτό και για τους συντελεστές του.

Κ.Μ. : Ετοιμάζω πολλά και διάφορα… Κατ’ αρχάς έχω τραγουδήσει σε αρκετά κομμάτια διαφόρων δημιουργών, για τους δικούς τους δίσκους σαν συμμετοχή. Κάποια έχουν ήδη βγει και κάποια θα κυκλοφορήσουν.  Μέσα σε όλα αυτά ετοιμάζω και ένα δίσκο με δύο νέους ανθρώπους, τον Κωνσταντίνο Βελλιάδη και τον Τέρπανδρο, οι οποίοι με είχαν προσεγγίσει και έχω κάνει συμμετοχή, όπως και άλλοι τραγουδιστές, σε ένα δίσκο τους. Τα τραγούδια ακούστηκαν και άρεσαν. Γενικά ταιριάξαμε και σαν φίλοι. Μου άρεσε που δύο νέα παιδιά ακολουθούν και γράφουν ωραία τραγούδια, σημερινά αλλά πατώντας πολύ στο παλιό καλό λαϊκό τραγούδι. Έτσι μου πρότειναν να μου γράψουν ένα ολοκληρωμένο δίσκο, το δέχτηκα με πολύ μεγάλη χαρά και το θεώρησα μεγάλη τιμή.

Γενικά παρακολουθείτε τους νέους μουσικούς; Αν ναι, υπάρχει κάποιος που να σας έχει τραβήξει πιο πολύ το ενδιαφέρον;

Κ.Μ. : Υπάρχουν πολλοί. Μία από αυτούς είναι η Νατάσα Μποφίλιου, κυρίως για την θεατρικότητά της αλλά και γενικώς μου αρέσει πάρα πολύ.

Έχετε ακόμα δεκατρείς δίσκους. Ξεχωρίζετε κάποια δουλειά σας;

Κ.Μ. : Όλους τους ξεχωρίζω για κάτι. Όλοι έχουν κάτι χαρακτηριστικό, και για το πώς γεννήθηκαν και για το τι έφεραν στη ζωή μου. Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο. Ας πούμε το «Δεν έχω ιδέα» ήταν η πρώτη μου δουλειά, το ντεμπούτο μου, και έγινε με δυο σπουδαίους δημιουργούς και τρεις συμμετοχές, που είναι πολύ μεγάλο δώρο για ένα καινούριο άνθρωπο. Μετά το «Μόνο μια φορά» ήταν ο πρώτος δίσκος, που ουσιαστικά με έβαλε σχεδόν σε όλα τα σπίτια. Ο δίσκος με το Γιώργο Ζήκα με γνώρισε σε όλη την σχολή της Θεσσαλονίκης και στο πιο λαϊκό κοινό.  Τα τραγούδια του Νικολόπουλου με το «ποδήλατο» ήταν αυτός που έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία και έδωσε και πολύ ωραία τραγούδια. Γενικά το καθετί έχει το δικό του χαρακτηριστικό , όπως είπα.

Τι γνώμη έχετε για το τραγούδι σήμερα και πως βλέπετε το ρόλο των δισκογραφικών εταιριών;

Κ.Μ. : Κατ’ αρχάς δεν ξέρω αν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες. Ακόμα κι αν υπάρχουν, δεν παράγουν πολύ έργο εκ των πραγμάτων και λόγω κρίσης, για την οποία είναι υπεύθυνες και οι ίδιες στο κομμάτι της μουσικής. Επένδυσαν σε πιο ευκαιριακά πράγματα. Τους ένοιαζαν οι γρήγορες πωλήσεις, ώστε να ικανοποιηθούν οι διευθυντές του εξωτερικού. Αδιαφόρησαν για την ουσία του τι παράγουν και για το τι ουσιαστικά χτίζουν, ώστε να έχουν υλικό και να φτιάξουν ανθρώπους, που θα αντέξουν στο χρόνο και θα μπορούν να πουλάνε πάντα. Όσο για το τραγούδι δεν ακούμε τίποτα τρομακτικά καλό. Βγαίνει που και που κάποιο καλό τραγούδι αλλά δεν είναι όπως παλιά, που περίμενες με αγωνία πότε θα βγάλουν πολλοί καλλιτέχνες το δίσκο τους και μέσα από κει άκουγες τρία, τέσσερα, πέντε τραγούδια, που ήταν πολύ καλά και έκαναν και επιτυχία αλλά και άλλα που ήταν σημαντικά. Τώρα δεν υπάρχει πολύ αυτό και φοβάμαι ότι το θέμα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν δημιουργοί να γράψουν και νέοι ταλαντούχοι άνθρωποι. Αυτό θα ήταν απελπιστικό. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι να επενδύσουν πάνω σε αυτούς  και να τους βγάλουν μπροστά. Επίσης είναι και το γεγονός ότι  τα ραδιόφωνα δεν έχουν όπως παλιά τη σχέση του παραγωγού, που έπαιρνε σπίτι του τους δίσκους, άκουγε τα τραγούδια και έβαζε στις εκπομπές του ό,τι του άρεσε χωρίς να τον ελέγχει κανένας. Τώρα είναι ένας άνθρωπος, που κάνει κουμάντο και δίνει την κατεύθυνση τι θα παίξει το ραδιόφωνο, ανεξάρτητα αν αυτό είναι καλό ή κακό.

Και οι καλλιτέχνες όμως δεν έχουν σε αυτό κάποια ευθύνη, που κάνουν ό,τι τους λένε οι εταιρίες για παράδειγμα;

Κ.Μ. : Βέβαια όλοι έχουν ευθύνη. Σαφώς έχουν και οι καλλιτέχνες την ευθύνη τους. Αλλά αν κάνεις ένα ωραίο δίσκο και δεν ακουστεί πουθενά, δε φταίει ο καλλιτέχνης.

Αν έχει δώδεκα τραγούδια και είναι το ένα καλό δεν είναι και δική  του ευθύνη;

Κ.Μ. : Σε αυτή την περίπτωση δεν είσαι καλλιτέχνης. Για μένα είσαι έμπορος, αν αυτό γίνεται στημένα, δηλαδή βρίσκουμε ένα καλό τραγούδι και άλλα δέκα για να γεμίσουμε απλά και μόνο το δίσκο. Βέβαια αν αυτός ο άνθρωπος έχει αυτή την αισθητική και αυτό του αρέσει να πουλήσει, κάνει τη δουλειά του και από εκεί και πέρα αφορά τον κόσμο τι θα κάνει. Το θέμα για μένα είναι πάντα ή πρόθεση που κάνεις κάτι. Όταν είσαι καλλιτέχνης, η πρόθεση σου πρέπει να είναι να μπορείς να επικοινωνήσεις, να εκφραστείς με τον τρόπο σου μέσα από αυτό που κάνεις και να στείλεις το μήνυμά σου. Αν θα πάρεις ή όχι ανταπόκριση αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Πλέον υπάρχει και το διαδίκτυο, όπου οι καλλιτέχνες μπορούν να προωθήσουν τη δουλειά τους. Είστε υπέρ ή κατά;

Κ.Μ. : Καλά εγώ είμαι ηλεκτρονικάκιας από χρόνια. Οπότε δεν μπορώ να είμαι κατά, αλλά το διαδίκτυο έχει κάνει κακό κυρίως στις πωλήσεις των δίσκων, γιατί μπορείς να βρεις ό,τι  θέλεις τζάμπα ανά πάσα στιγμή. Από την άλλη αυτό είναι καλό για τον ακροατή και επίσης γιατί μπορεί να φτάσει αυτό που έχεις κάνει πολύ εύκολα παντού.

Τα ριάλιτι είχαν σταματήσει για κάποιο διάστημα. Τώρα επανέρχονται. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό τον τρόπο ανάδειξης νέων φωνών; 

Κ.Μ. : Για μένα δεν είναι ό,τι καλύτερο. Από την άλλη οι νέοι άνθρωποι, που ονειρεύονται, το βλέπουν σαν το μοναδικό τρόπο. Στη δικιά μου γενιά έπρεπε να κάνεις άλλα πράγματα. Έπρεπε να φτιάξεις ένα γκρουπ, να παίζεις, να κάνεις εμφανίσεις, να σε ακούει κόσμος, να τους αρέσεις και ο ένας να λέει στον άλλον. Περίμενες μέσα απ’ όλο αυτό ότι θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα σε ακούσει και θα θελήσει να επενδύσει πάνω σου. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία όμως ψηνόσουν στη δουλειά και μάθαινες. Αυτή τη στιγμή επειδή έχει δοθεί το σήμα «γίνε γρήγορα διάσημος και πλούσιος», χωρίς να προσφέρεις και κάτι επί της ουσίας, όλοι νομίζουν ότι με το να πάνε σε ένα ριάλιτι έχει τελειώσει η δουλειά και την άλλη μέρα θα είναι για παράδειγμα ο Πάριος και η Αλεξίου. Δε γίνεται έτσι, θέλει πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Αυτό ισχύει για όλους τους χώρους. Για να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ σκληρά και να έχεις σαφώς και τύχη. Όταν ανεβαίνεις ξαφνικά και απότομα και μετά πέφτεις, τότε μπορεί να χάσεις τον έλεγχο. Η επιτυχία πρέπει να διαχειρίζεται σωστά γιατί διαφορετικά, μπορεί να γίνεις και γελοίος.  

Αν υπήρχε στα χρόνια σας ένα ριάλιτι, θα λαμβάνατε μέρος;

Κ.Μ. : Υπήρχε το «Να η ευκαιρία» και με είχαν «φάει» συγγενείς και φίλοι να πάω. Δεν ήθελα. Προτίμησα να το κάνω με αυτό τον τρόπο, που σου είπα. Δε μου άρεσε γενικά η έκθεση σε κάτι, όταν δεν ένιωθα ότι είμαι έτοιμος.

Εμφανίζεστε τώρα στο Ρυθμό Stage με τη Ζωή Παπαδοπούλου. Πείτε μας για αυτή την συνεργασία και για τη Ζωή.

Κ.Μ. : Με τη Ζωή έχουμε δουλέψει πολλά χρόνια, από τις πρώτες στιγμές που βγήκε στη δισκογραφία, όταν έκανε το ντουέτο με τη Χαρούλα Αλεξίου. Είναι μία από τις τραγουδίστριες, που μου αρέσουν και εκτιμώ πάρα πολύ. Έχει εξαιρετική φωνή, πολύ ωραίες ερμηνείες και έχει ήθος σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης. Δεν είναι πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε για να μου φαίνεται κάτι πρωτόγνωρο. Η Ζωή είναι μέσα στους ανθρώπους,  που θεωρώ οικογένεια. Νομίζω ότι της αξίζουν πολλά γιατί έχει πολύ ταλέντο.

Ευχαριστούμε πολύ!

Κ.Μ. : Κι εγώ ευχαριστώ!

• Πασχάλης Τόνιος
• Φρόσω Στυλιανού